Dom pomocy społecznej

Podstawa prawna

• Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej.
• Ustawa z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego.
• Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.
• Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy.
• Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej.
• Rozporządzenie Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 25 sierpnia 2016 r. w sprawie rodzinnego wywiadu środowiskowego.

Co oferują domy pomocy społecznej?

Domy pomocy społecznej są instytucjami, które świadczą usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. Organizacja domu pomocy społecznej, zakres i poziom usług świadczonych przez dom uwzględnia w szczególności wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców domu oraz stopień ich fizycznej i psychicznej sprawności.

Jakie są typy domów pomocy społecznej?

Domy pomocy społecznej w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na następujące typy domów, dla:

• osób w podeszłym wieku,
• osób przewlekle somatycznie chorych,
• osób przewlekle psychicznie chorych,
• dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie,
• dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie,
• osób niepełnosprawnych fizycznie,
• osób uzależnionych od alkoholu.

Kto może ubiegać się o skierowanie

1. Prawo skierowania do domu pomocy społecznej wynika z art. 54 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej i przysługuje osobie z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności, która jednocześnie:

• wymaga całodobowej opieki,
• nie może samodzielnie funkcjonować w codziennym życiu,
• nie można jej zapewnić niezbędnej pomocy w formie usług opiekuńczych albo rozmiar i zakres usług opiekuńczych byłby niewystarczający.

2. Na podstawie art. 38 ustawy o zdrowiu psychicznym osoba, która wskutek choroby psychicznej lub upośledzenia umysłowego nie jest zdolna do zaspakajania podstawowych potrzeb życiowych i nie ma możliwości korzystania z opieki innych osób oraz potrzebuje stałej opieki i pielęgnacji, lecz nie wymaga leczenia szpitalnego, może być za jej zgodą lub jej przedstawiciela ustawowego skierowana do domu pomocy społecznej.